MIO INOZITOL I KVALITET JAJNIH ĆELIJA U PRIPREMI ZA IVF

MIO INOZITOL I KVALITET JAJNIH ĆELIJA

Sindrom policističnih jajnika (PCOS) se karakteriše nepravilnim menstrualnim ciklusima, hroničnom anovulacijom, hiperandrogenizmom i tipičnim ultrazvučnim nalazom na jajnicima.

PCOS je najčešći uzrok neplodnosti koji pogađa između 5% i 10% žena tokom reproduktivnog perioda.

Etiologija nastanka PCOS se smatra da je multifaktorijalna. Evropsko društvo za humanu reprodukciju i embriologiju i Američko društvo za reproduktivnu medicinu definisalo je na sastanku u Rotterdamu 2003. godine kriterijume za definisanje PCOS.

PCOS i insulinska rezistencija

Mnogobrojne studije sprovedene tokom godina ukazuju na oštećenu glukoznu toleranciju, koja pogađa 30-40% žena s PCOS-om tzv. insulinsku rezistenciju. Insulinska rezistencija je učestala kod žena sa PCOS, bez obzira na indeks telesne mase (BMI).
Hiperinsulinemija zbog insulinske rezistencije javlja se kod 80% žena s PCOS-om i pojasnom gojaznošću, kao i kod 30–40% mršavih žena s dijagnozom ovog sindroma .
Studije su sugerisale da je oštećenje insulinskog odgovora mogao biti posledica greške na drugom glasniku inozitol fosfoglikana (IPG). IPG-ovi su aktivirajući enzimi koji kontrolišu metabolizam glukoze.
Kod žena s PCOS-om, promenjen metabolizam inozitola ili IPG-a posrednici mogu pridoneti insulinskoj rezistenciji.

Dosadašnje studije su pokazale da je mio inozitol u stanju obnoviti spontanu ovulatornu aktivnost kod žena sa PCOS i povećati fertilitet. Mnoge žene sa PCOS, koji je razlog steriliteta i dugogodišnje borbe za potomstvo, pribegavaju tehnikama potpomognute oplodnje radi postizanja trudnoće.
Međutim, više od 60% ciklusa in vitro oplodnje (IVF) ne rezultira trudnoćom usled lošeg kvaliteta oocita. Loš kvalitet jajnih ćelija je jedan od glavnih uzroka neuspeha IVF-a.

Iz tog razloga tehnike potpomognute reproduktivne oplodnje se fokusiraju na dobijanje visokokvalitetnih oocita, a ne na velik broj oocita i embriona.

U folikularnoj tečnosti , veće koncentracije mio inozitola predstavljaju marker kvalitetnih oocita.

Studija sa PCOS pacijentkinjama

U studiji koja je sprovedena u u Centru za reproduktivnu medicinu Bogenhausen u Münchenu, Nemačka,podvrgnuto je dvadeset i devet pacijenata s PCOS-om IVF protokolima za lečenje neplodnosti.

Grupa A (placebo) s 15 bolesnika i grupa B (4000 mg mioinozitola + 400 𝜇g folne kiseline dnevno) 14 pacijenata.
Pacijenti grupe B dva su meseca koristili kombinaciju mio inozitola i folne kiseline pre početka IVF protokola.
Pacijenti u uzrastu <40 godina s PCOS-om naznačenom oligomenorejom i / ili hiperandrogenizmom i / ili hiperandrogenemijom i / ili tipične karakteristike jajnika na ultrazvučnom pregledu učesnice su ove studije. Barem dva od gore spomenutih kriterijuma su bili prisutni kod svih pacijentkinja. Žene nisu imale druga medicinska stanja koja uzrokuju ovulacijske poremećaje kao hiperprolaktinemija ili poremećaji štitne žlezde ili Cushingov sindrom.

Rezultati studije upućuju da je period FSH stimulacije kod pacijentkinja koje su dobijale kombinaciju mio inozitola i folne kiseline bio je kraći. Pacijentkinje su pokazivale brži odgovor folikula jajnika na FSH stimulaciju zbog efekata mio inozitola.
Pacijentkinje sa PCOS-om lečene mio inozitolom i gonadotropinom imale su značajno
smanjenje nivoa E2( znak hiperstimulacijski sindroma) nakon primene hGC.To je povezano i sa manjim brojem otkazanih IVF ciklusa usled visokih nivoa E2.

Pored povećanog broja kvalitetnih jajnih ćelija, u grupi pacijentkinja koje su dobijale mio inozitol primećen je i povećan broj kvalitetnih embriona.
Ovi podaci sugerišu da, osim povećanja stope oplodnje, dodatak mio inozitola takođe ima uticaj na ukupan kvalitet bazena oocita.