ANEMIJE U OPŠTOJ POPULACIJI
Anemija se definiše kao apsolutno smanjenje ukupne mase eritrocita u krvi i/ili smanjenu količinu hemoglobina (proteina koji prenosi kiseonik u crvenim krvnim zrncima).
Anemije nastaju sekundarno, kao posledica hemoragije(krvavrenja), hemolize ili smanjenja proizvodnje crvenih krvnih zrnaca.
Neophodno je uvek utvrditi uzrok nastanka anemije.
U praksi, anemijom se smatra smanjenje koncentracije hemoglobina u krvi (koncentracija je kolicina ili masa u jedinici volumena).
Po kriterijumima SZO anemija se definiše kao koncentracija hemoglobina (Hb) ukrvi niža od 130 g/l ili hematokrit (Hct) niži od 39% kod odraslih muškaraca, odnosno Hb niži od 120 g/l ili Hct niži od 37% kod odraslih žena.
Anemija nastaje zbog poremećaja sazrevanja eritrocita (nalazimo prevelike ili premalene eritrocite), hipoproliferativne eritropoeze (eritrociti su normalne velicine, ali u manjem broju), a ukoliko je eritropoeza nedovoljna, tada se govori o nedovoljnoj produkciji.
Probavne tegobe, krvarenje iz GIT, obilne menstruacije, trudnoća, dojenje, krvarenja iz drugih organskih sistema, upotreba lekova su činioci koji mogu ukazivati na etiologiju anemije.
Sideropenijska anemija (usled nedostatka gvožđa) je najčešća od svih vrsta anemija.
Javlja se kod velikog broja žena generativne dobi i male dece, posebno u nerazvijenim zemljama pa predstavlja znacajnu javnozdravstvenu teškoću.
Smatra se da u razvijenim zemljama oko 10%, a u nerazvijenim i preko 50% žena generativne dobi ima sideropenijsku anemiju. Incidenca anemije u ukupnoj populaciji je oko 1,5%
Makrocitna anemija je najčešće uzrokovana nedostatkom vitamina B12 ili folne kiseline što se tada naziva još megaloblastna anemija. Vitamin B12 i folna kiselina su važni u sintezi DNK prilikom sazrevanja eritrocita.
Anemija može biti i normocitna kada je volumen eritrocita normalan. U tu grupu najčešće se ubrajaju anemije hroničnih bolesti.( neoplastične, upalne, bubrežne, endokrine i jetrene bolesti)
