IRITABILNI CREVNI SINDROM-IBS

Mudri, stari Hipokrat je izneo  tvrdnju da “smrt vreba u crevima“ i da je „loša probava uzrok sveg zla“, a dr. Alejandro Junger, američki kardiolog i autor priručnika “Zdrava probava” koji je proglašen bestselerom “New York Timesa” prepoznao je kao važan koncept koji ima posledice u svakom aspektu našeg života. Osovina mozak-crevo -IBS je ključna za efikasnu terapiju.

Kako su povezani mozak i crevo?

Za creva se sve češće kađe da su „drugi mozak“ jer se procenjuje da ima oko 400 do 600 miliona neurona (nervnih ćelija  ) u zidu creva smeštenih od jednjaka do distalnog dela debelog creva. Taj sistem naziva se crevni nervni sistem  (enteric nervous system – ENS) i uključuje mienterički i submukozni pleksus.

Mienterički (Auerbachov pleksus) je zadužen za primarnu pokretljivost digestivnog trakta.

Submukozni pleksus (Meissnerov pleksus) je zadužen za kontrolu crevne sekrecije, apsorpcije, protoka krvi i mišićne kontrakcije crevnog zida.

U mozgu i crevima se nalaze brojni neurotransmiteri koji regulišu GI aktivnosti. Većina serotonina i dopamina koji su glavni neurotransmiteri se nalazi u crevima, ne u mozgu jer taj sistem  proizvodi oko 95 posto serotonina i 50 posto dopamina koji se nalaze u telu. Savršeni sklad hormona, neurotransmitera i električnih impulsa koji putuju nervnim putevima, a koji uključuju endokrine i imunološke i neuralne puteve, omogućuje jasnu komunikaciju mozak-crevo.

Više o IBS-u (Iritabilnom crevnom sindromu)

Sindrom razdražljivog creva (IBS) najčešći je hronični gastrointestinalni poremećaj (GI) koji se javlja kod  oko 20% svetske populacije. Hronična bol u stomaku  ili nelagoda ublažena defekacijom i povezana s izmenjenim navikama pražnjenja  creva glavni su simptomi poremećaja. Patofiziologija IBS-a ostaje nepoznata. Ovaj biopsihosocijalni poremećaj uključuje poremećaj regulacije nervnog sistema, promenjenu crevnu pokretljivost i povećanu visceralnu osetljivost. Sve navedeno proizlazi iz poremećaja regulacije dvosmerne komunikacije creva i njegovog – enteričkog nervnog  sistema (ENS) i mozga , modulirane različitim psihosocijalnim i spoljašnjim faktorima  (npr. Infekcija, upala).

Različiti poremećaji i oboljenja  kao što su iritabilni crevni sindrom (IBS) ili ulcerozni kolitis su često isprovocirani nekim  emocionalni stanjem. Veliki broj autoimunih bolesti nastaje zbog poremećaja u propusnosti sluznice creva.

Kakva je terapija preporučena za osobe sa IBS-om?

Postojeći pristup pacijentima s IBS-om zasniva  se na pozitivnoj dijagnozi kompleksa simptoma, isključivanju osnovne organske bolesti i uspostavljanju terapijskog ispitivanja. Tradicionalno simptomatsko lečenje uključuje  primenu spazmolitika na prvom mestu ,zatim u zavisnosti od kliničke slike koja je predominantna i primenu  antidijaroika, laksativa , tricikličnih  antidepresiva niske doze,  i „alternativne“ terapije (npr. psihoterapiju, hipnoterapiju). Znanstveni dokazi koji podržavaju ovu terapiju su ograničeni. Novi pristupi uključuju visceralne analgetike i serotoninske agoniste i antagoniste. Razumevanje povezanosti između mozga i creva presudno je u razvoju efikasne  terapije za IBS.

Meteospasmyl spazmolitik i antiflatulent već 11 godina u Srbiji podrška pacijentima sa IBS tegobama.